Następnie następuje istotna zmiana dla wszystkich przyszłych ruchów rysowania i pisania: ruch staje się bardziej ukierunkowany, linie nie są już przypadkowe, są rysowane bardziej celowo w dwuwymiarowej przestrzeni papieru.
Dzieci ćwiczą ważne sekwencje linii do kształtów, które będą później używać w literach, wykonując ruchy okrężne i zygzakowe. Od tego momentu dzieci zaczynają trzymać długopis, ołówek lub kredkę za pomocą chwytu palcowego. Dzieci są bardziej świadome używania swoich palców, zaczynają naśladować pismo odręczne.
Chwyt statyczny trójkątny, składający się z delikatnie zgiętego palca wskazującego i kciuka, jest ćwiczony, gdy dzieci manipulują małymi przedmiotami, na przykład sortując koraliki lub elementy układanki.
Chwyt trójpalcowy i chwyt precyzyjny
Podczas tych wszystkich czynności, koordynacja wzrokowo-ruchowa jest ćwiczona i automatyzowana. Jednostronne, monotonne ruchy, takie jak intensywne korzystanie z telefonu komórkowego lub gier wideo, utrudniają ważny rozwój kontroli wzrokowo-ruchowej. Jeśli chodzi o szkolne osiągnięcia, dzieci muszą wielokrotnie trenować umiejętności manualne, takie jak chwytanie, aby osiągnąć sukces. To może obejmować umiejętność rzucania i łapania piłki, nawlekania koralików, układania klocków oraz wycinania kształtów.
Kiedy dzieci rysują lub ćwiczą pisanie, daj im także możliwość ćwiczenia, aby ich dłoń była elastyczna i niezbyt napięta: potrząsanie rękoma, szybkie poruszanie palcami po stole lub plecach innego dziecka, modelowanie plasteliny różnymi ruchami (toczenie, kręcenie, rozciąganie, szarpanie, ugniatanie).