Lino ma osiem lat i mieszka w malowniczej wiosce położonej w peruwiańskich górach. Majestatyczny łańcuch górski w tej okolicy nosi nazwę Andów. Wioska, w której żyje Lino, znajduje się na dość znacznym wzniesieniu, co sprawia, że można stamtąd podziwiać fantastyczne widoki na wszystkie szczyty gór. W tej maleńkiej społeczności zamieszkuje zaledwie około stu mieszkańców, dlatego w wiosce nie ma szkoły. Lino wraz z rodzeństwem musi codziennie pokonywać pieszą trasę do szkoły i z powrotem, co łącznie daje siedem kilometrów. Jednak ta długa droga wcale mu nie przeszkadza, ponieważ w trakcie podróży do szkoły mija inne wioski i spotyka swoich przyjaciół. Największą frajdę sprawia mu, gdy idzie do szkoły zaraz po deszczu, ponieważ deszcz tworzy ogromne kałuże, w których uwielbia skakać i pląsać wraz z innymi dziećmi.

Ulubionym przedmiotem Lino jest muzyka. Na lekcjach muzycznych wszyscy uczniowie muszą grać na instrumencie. Lino wybiera ocarinę, charakterystyczny peruwiański instrument muzyczny. Jest to flet z gliny o kształcie przypominającym jajko. Ponieważ ocarina jest bardzo mała, Lino może łatwo schować ją do kieszeni spodni i mieć ją zawsze przy sobie.

Gdy wraca do domu, jego mama Mayumi woła go i jego rodzeństwo. Jednak Lino nie spieszy się od razu do chatki. Z uśmiechem na twarzy biegnie do miejsca gdzie czeka na niego Amaru. Amaru to wyjątkowe zwierzę, które jest towarzyszem Lino – nie jest to ani pies, ani kot, lecz lama! Jeśli kiedykolwiek głaskałeś lamy, to wiesz, że ich futro jest niezwykle miękkie i puszyste.

Po wieczerzy Lino często siada z rodziną i innymi mieszkańcami wioski wokół ogniska. Razem śpiewają peruwiańskie piosenki i tańczą. Lino szybko się męczy od wszystkich skoków i zabaw, więc w końcu jego mama zabiera go do łóżka. Zmęczony jak nigdy, Lino zasypia natychmiast. Często śni o tym, że jest muzykiem, który podróżuje po całym świecie ze swoją lamą.